به نقل از «جام جم آنلاین»

هفت‌ خان اسفندیار یا هفت‌ خان پارسایی در تئاتر

تاریخ انتشار: ۱ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۰۱۴۳۰

اگر در کارهای پیشین با اشتباه‌های ریز و درشت بنا بود کار موزیکال را با نسبت‌هایی بزرگ نمایان سازد اما کامیابی‌اش هنوز ممکن نشده بود‌، در هفت‌خان اسفندیار این ناممکن، ممکن شده و او توانسته در ترازبندی آثارش، یک نمایش موزیکال برجسته را بیافریند. نمایشی که فراتر از نمایش‌های موزیکال دیگر بوده که پیش از این خلق شده است؛ منظورم کارهایی همانند آثار پری صابری‌، مهدی شمسایی و.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

.. است که پیش از اینها در تالار وحدت و دیگر تالارها اجرا شده‌است و این خود آغازگر یک راه است که نمود این گونه نمایشی را در ایران پر و بال داده، چون هم تماشاگر دارد و هم به لحاظ زنده نگهداشتن متون نمایشی کهن می‌تواند گونه جذابی باشد.

می‌دانیم آثار فردوسی‌، نظامی، مولانا، عطار، سعدی و دیگران سرچشمه بی‌پایانی برای چنین هدف و کارکردی است و چه‌بسا هنوز هم در این باره خواب زده‌ایم و گیج و گنگ از آنها بی‌بهره مانده‌ایم.

پارسایی با تلفیق هنر موسیقی، حرکات نمایشی، بازیگری و شیوه و تکنیک‌های تئاتر‌ی و مهندسی نور و صدا توانسته خلاقیت ویژه‌اش را نمایان کند و به بسیاری از ایرادهای تنگ‌نظران و اشتباه‌های سلیس منتقدان خط بکشد و در این گام رو به پیش، گویای یک کامیابی باشد؛ هرچند در ایران کمتر و دیرتر این باورها و برداشت‌های رو به پیش در ما شکل می‌گیرد.

پارسایی در مقام ‌کارگردان و مرکز ثقل هماهنگی بین عناصر نمایشی و موسیقایی و کورنوگرافی، این بار توانسته با گزینش یک متن کهن پارسی و ارائه آن به قلم محمدرضا کوهستانی برای یک گونه موزیکال، همچنین گزینش دیگر عناصر سازنده برای یک سبک و گونه مناسب که در آن حماسی بودن، روایی بودن، موزیکال و آوازی شدن در دستگاه‌های موسیقایی ایرانی و ارائه حرکات موزون مدرن و مانند اینها، جانی تازه‌ به اثرش بخشیده و ما را با درنگی رویاگون از آنچه باید، همراه می‌کند. این هفت‌خان در آمیختگی با فانتزی‌های رنگ وارنگ، فضاهایی دهشتناک می‌سازد با سبک حماسی و پهلوانی که دارد ستیز با اهریمنان را به یک پیروزی دلنشین برای آزادی خواهران اسفندیار (به آفرید و همای) سبب می‌شود. این گونه نمایش موزیکال با حضور بازیگران در تلفیق با صدای آوازی و روایت و دیالوگ خودشان، با حرکات موزون و دلاوری‌های پهلوانی و متوازن با آهنگ حماسی پیش می‌تازد. به هر حال سال‌ها با میل و خواستن، هم‌اندیشی و سیاهه کردن اهداف رسیدن به هفت‌خان اسفندیار دور از دسترس نخواهدبود، چون تئاتر در چنین مداری شکل می‌گیرد.

حسین پارسایی با هفت‌خان اسفندیار خود نیز هفت‌خان تئاتر را به سرانجامی رسانده که پس از این تازه می‌تواند با خیال و رهایی آنچه باید را در یک گونه دشوار و کمیاب به کامیابی برساند. و این داستان همچنان پابرجاست.

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: رضا آشفته هفت خان اسفندیار حسین پارسایی خان اسفندیار هفت خان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۰۱۴۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا سلبریتی‌ها جای کسی را در تئاتر تنگ کرده‌اند؟

حضور بازیگران سینما و تلویزیون، روی صحنه تئاتر، طی سال‌های اخیر، با موجی از واکنش‌های متفاوت مواجه بوده است. عده‌ای این حضور را غنیمت شمرده و آن را به نفع مصادیقی، چون جریان اقتصادی تئاتر نسبت دادند و در مقابل، برخی این حضور را ناامن دانسته و ساحت نمایش و صحنه را مبرا از آن رخداد‌هایی که مقابل دوربین سینما و تلویزیون می‌گذرد، می‌دانند.

خاک صحنه دامن‌گیر است

این تقابل طی سالیان اخیر، همواره به محلی در جهت مناقشه دو گروه تبدیل شده است، اما کفه قضاوت همواره به نفع موافقان این حضور، سنگینی کرده است علی‌الخصوص آن‌که طی ماه‌های اخیر، اخباری مبنی بر حضور اینفلوئنسر‌ها روی صحنه نمایش حسابی خبرساز شده بود. در چنین شرایطی استدلال موافقان حضور بازیگران سینما و تلویزیون در تئاتر این بود که در این زمینه، آیا حضور بازیگر حرفه‌ای موجه است یا حضور اینفلوئنسرها؟

بسیاری از بازیگرانی که امروز به ستاره‌های دنیای سینما، شبکه نمایش خانگی و تلویزیون تبدیل شده‌اند، از تئاتر شروع کرده‌اند و خاستگاه تئاتری دارنددر حال حاضر بازیگرانی، چون فرهاد آئیش، صابر ابر، بهرام افشاری، نادر فلاح، بهنام تشکر، کوروش سلیمانی، رامین ناصرنصیر، امیرحسین فتحی، نورا هاشمی، صدف اسپهبدی، محمد نادری نمایش‌هایی را به روی صحنه دارند؛ حضور بازیگران شناخته‌شده دیگر به پای ثابت تقویم سالیانه کشور تبدیل شده به‌گونه‌ای که در هر برهه زمانی در طول سال، بازیگران چهره‌ای را یافت می‌کنیم که نمایش‌هایی را به روی صحنه دارند.

لازم است به این نکته مهم اشاره کنیم که بسیاری از بازیگرانی که امروز به ستاره‌های دنیای سینما، شبکه نمایش خانگی و تلویزیون تبدیل شده‌اند، از تئاتر شروع کرده‌اند و خاستگاه تئاتری دارند و اکنون که پس از مدتی، دوباره به صحنه تئاتر بازگشته‌اند، نمی‌توان این ایراد را بر آنها وارد دانست که چرا خود را به هنر نمایش سنجاق می‌کنند. خاک صحنه دامن‌گیر است و اگر باید انتقادی را به این دسته از بازیگران وارد دانست، باید عنوان کرد که چرا در طول این مدت، در عرصه نمایش کم‌کاری داشته‌اند.

فارغ از این اتفاق، اگر بازیگری، خاستگاه تئاتری نداشته باشد و حالا به هر دلیلی درصدد تجربه‌اندوزی در این عرصه است، چرا باید جلوی این حضور را گرفت؟ نخست آن‌که تمرینات منحصر تئاتر سبب کسب مهارت‌های نوین و متفاوتی در آن بازیگر می‌شود که در ادامه مسیر بازیگری او تاثیرات مثبتی به همراه خواهد داشت.

چندین نمایش وجود دارند که از هیچ بازیگر چهره‌ای استفاده نکرده و بنابراین فضا برای کسانی که منحصرا فعالیت خود را در تئاتر دنبال می‌کنند به راحتی فراهم استثانیا سبب رونق اقتصادی تئاتر می‌شود که در تمام این سال‌ها به‌عنوان پاشنه آشیل نمایش مطرح بوده و ناملایمات بسیاری را در این هنر اصیل رقم زده است. ثالثا، هر نمایشی، نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده دارد. با توجه به حساسیت‌های بالایی که در این زمینه وجود دارد و البته وسواسی که به ویژه در نگاه کارگردان موجود است، نمی‌توان این‌گونه اندیشید که یک بازیگر با هر قابلیتی که داشت، می‌تواند به روی صحنه رفته و اساسا شایستگی چنین حضوری را ندارد چرا که تمام این موارد، از فیلتر کارگردان و دیگر صاحبان نمایش عبور کرده و چیزی به دلخواه بازیگر رقم نمی‌خورد.

فارغ از تمامی این موارد، هم‌اکنون چندین نمایش وجود دارند که از هیچ بازیگر چهره‌ای استفاده نکرده و بنابراین فضا برای کسانی که منحصرا فعالیت خود را در تئاتر دنبال می‌کنند به راحتی فراهم است و اینکه برخی عنوان می‌کنند حضور سلبریتی‌ها، محدود شدن فضای کاری هنرمندان عرصه تئاتر را تشدید می‌کند، منطق درستی نداشته و نمی‌توان بر آن تکیه کرد.

«حضور سلبریتی‌ها در عرصه تئاتر تاکنون منتج به اتفاق‌های خوبی شده که مهمترین آن، فروش بالای آن آثار بوده که اقتصاد این هنر را در طول سال با افزایش قابل‌توجهی همراه کرده و سبب می‌شود تا سانس‌های برخی از این نمایش‌ها تا روز‌های متوالی رزرو شده و سالن‌ها پر شوند»

هنر تئاتر در کشور، نسبت به سینما و شبکه نمایش خانگی، از برخی محدودیت‌های بعضا تاریخی رنج می‌برد. در طول این سال‌ها تلاش‌های بسیاری صورت گرفته تا بسیاری از این محدودیت‌ها مرتفع شود. رویکردی که قطعا با استقبال دوستداران و دلسوزان این هنر همراه است بنابراین نباید با ایراداتی از این دست، زمینه فعالیت در این عرصه را محدود کرد و مخاطب را نسبت به این هنر، دلسرد کرد. حداقل امروز که هنر نمایش، تلالویی ویژه در حیات پساکرونایی خود دارد، باید با همبستگی و دلسوزی، زمینه اعتلای بیشتر هنر تئاتر در کشور را رقم زد و موانع پیش‌رو را عقلانی و حساب‌شده مرتفع کرد.

منبع: ایرنا

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی